اقتباس اتمی کریستوفر نولان در راه پرده اکران - مجله روگذر

اوپنهایمر در ژانر حماسی زندگینامه ای به نویسندگی، تهیه کنندگی و کارگردانی کریستوفرنولان کارگردان بریتانیایی- آمریکایی در سال 2023 ساخته شد.داستان فیلم اقتباسی از زندگی جی. رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان نظری آمریکایی است که به عنوان پدر بمب اتمی شناخته شده است و کیلین مورفی نقش وی را در فیلم بازی نموده است. این ششمین همکاری مشترک نولان و مورفی است.

نولان فیلم نامه این فیلم را با اقتباس از کتاب پرومته آمریکایی، پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر به رشته تحریر درآورده است. دربیشتر فیلم های اقتباسی- زندگینامه ای معمولا از بخش مهم داستان کتاب یا زندگی فرد موردنظر اقتباس صورت می گیرد حتی نابغه سینمای این روزهای هالیوود نیز از این قاعده اقتباس مستثنی نبوده است و دراین اقتباس نولان به بخشی از زندگی اوپنهایمر اشاره می نماید که اصطلاحا به پروژه منهتن معروف است . جایی که او علاوه بر فیلم، در زندگی واقعی خود نیز نقشی محوری و مشخص کننده در یک آزمایش بزرگ علمی بر عهده دارد که زندگی بشر را دستخوش تغییر می نماید.

آزمایشگاه علمی فوق سری لوس آلاموس در نیومکزیکو که در فیلم به تصویر کشیده شده است؛ به عنوان زادگاه بمب های اتمی معرفی شده است. اوپنهایمر و ژنرال لسلی گرووز (با بازی مت دیمون) که وظیفه رهبری این کوشش پیشگامانه را بر عهده داشتند، با دقت این پروژه را برنامه ریزی کردند و یک مکان دورافتاده در میان کوه ها را انتخاب کردند. در این شهر مخفی، صد ها دانشمند و مهندس به طور خستگی ناپذیری کوشش کردند تا اولین دستگاه آزمایش هسته ای، بمب اتمی با سوخت اورانیوم که در هیروشیما ژاپن انداخته شد و بمب اتمی با سوخت پلوتونیوم که در ناکازاکی ژاپن به زمین افتاد را بسازند.

یکی از جذابیت های این پروژه اقتباسی سکانس های سیاه و سفید و رنگی آن است علاوه برآن نولان این فیلمنامه اقتباسی را دوبار نوشته است که به نظر می رسد برای کسانی که قصد نوشتن و ساختن فیلمنامه اقتباسی -زندگینامه ای دارند راه چاره خوبی باشد.

وقتی از زندگی شخصی واقعی اقتباس می گردد نویسنده و کارگردان برای نزدیک شدن به شخصیت اصلی فیلمش مجبورمی گردد از ترفندهایی ویژه استفاده کند. نولان فاش کرد که در ابتدا فیلم را از منظر اول شخص نوشته است، زیرا به او یاری نموده تا طرز فکر اوپنهایمر را بهتردرک کند.

کریستوفر نولان دراین باره شرح داد: من ابتدا به صورت اول شخص نوشتم، کاری که قبلاً هرگز انجام نداده بودم. نمی دانم کسی قبلاً این کار را نموده است یا نه. اما نکته این است که با سکانس های رنگی، که بخش عمده ای از فیلم است، در فکر اوپنهایمر می گذرد یا بهتر است بگوییم همه چیز از دیدگاه اوپنهایمر گفته می گردد و شما به معنای واقعی کلمه از چشمان او نگاه می کنید. کار عجیبی است. اما این یک یادآوری برای من بود که چگونه فیلم را فیلمبرداری کنم. این یک یادآوری برای همه افراد درگیر در پروژه بود. من واقعاً می خواستم این داستان را با اوپنهایمر رور کنم. نمی خواستم کنارش بنشینم و قضاوتش کنم. این یک کار بی فایده به نظر می رسید. این بیشتر جنبه مستند یا نظریه سیاسی یا تاریخ علم داشت. این داستانی است که شما با او تجربه می کنید و او را قضاوت نمی کنید. شما با او با این دوراهی های اخلاقی آشتی ناپذیر روبرو هستید.

او اضافه می نماید که سکانس های سیاه وسفید از سوی دیگر، بیشتر از زاویه دید لوییس استراز عضو کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده با بازی رابرت داونی جونیور است، ما از آن طرف اتاق به اوپنهایمر نگاه می کنیم.

این فیلمساز قبلا در مصاحبه با امپایر گفته بود این تغییر میان فرمت رنگی و سیاه وسفید به فیلم خاطره او شبیه است.

این کارگردان در ادامه می گوید: یکی از چالش های اوپنهایمر فیلمبرداری با فرمت سیاه و سفید آیمکس 70 بود. اعضای گروه کُداک را به شدت در این پروژه به چالش کشیدیم که برای ما این فرمت را بسازند و آن ها فراتر از آن را انجام دادند. برای اولین بار در تاریخ، پیروز شدیم فیلم آیمکس سیاه و سفید را ضبط کنیم و نتیجه هیجان انگیز و فوق العاده بود. به محض اینکه من و هویت (فیلمبردار پروژه) نتیجه اولین آزمایش ها را دیدیم، می دانستیم این همان فرمتی است که فوراً عاشقش می شویم.

به روال بیشتر فیلم ها این فیلم هم قبل از اکران عمومی یک پیش نمایش برای اهالی خاص هالیوود داشت که تحسین همه را برانگیخت. پل شریدر کارگردان و فیلمنامه نویس معروف در تععریف از اوپنهایمر گفت: اگر سال جاری قرار است یک فیلم را در سینما ببینید، باید این فیلم باشد. من جزو هواداران نولان نیستم اما او با این فیلم کولاک نموده است.

لینزی باهر نویسنده آسوشیتدپرس گفت: این یک دستاورد تماشایی است. اوپنهایمر واقعا یک درام جدی و فلسفی است.

رابی کالینز، منتقد سینمایی تلگراف مطرح کرد: مانند این است که مغزم با انفجار پلوتونیوم بازشده باشد، انتها بندی به شکلی مرا به گریه انداخت که چیزهای دیگر را حتی نمی توانم به یادآورم. داستان فیلم دربارهٔ زندگی جی. رابرت اوپنهایمر، فیزیکدان نظری آمریکایی است که به عنوان پدر بمب اتمی شناخته شده است و کیلین مورفی نقش وی را در فیلم بازی نموده است. این ششمین همکاری مشترک نولان و مورفی است.

در این اقتباس سینمایی امیلی بلانت، رابرت داونی جونیور و مت دیمون نیز به ترتیب در نقش کاترین اوپنهایمر، لوئیس اشتراوس و لسلی گرووز حضور دارند. پیش بینی می گردد این فیلم اقتباسی شگفتی ساز گردد و در آخرهفته و در افتتاحیه خود حدود 40 تا 50 میلیون دلار فروش داشته باشد که برای یک فیلم از سینمای متفکر در گیشه رقم خوبی محسوب می گردد.