عوارض خطرناک و جدی بی توجهی به کودک - مجله روگذر

بی توجهی به کودک چیست؟

به گزارش خبرنگاران به نقل از نمناک ،بچه ها بسیاری در سراسر دنیا از بی توجهی و کم توجهی والدین خود رنج می برند. البته نکته حائز اهمیت این است که بی توجهی به بچه ها، با نادیده دریافت رفتار های منفی و کم توجهی تفاوت بسیاری دارد.

بطور کلی، بی توجهی به فرزندان به عدم توانایی والدین یا سرپرستان بچه ها در بر آورده کردن احتیاج های بچه ها از جمله غذا و مواد خوراکی، خانه و سرپناه، لباس و پوشاک، مراقبت های پزشکی و سلامتی روحی بچه ها اطلاق می شود، تا جایی که سلامت و زندگی کودک را مورد تهدید قرار دهد.

انواع بی توجهی به کودک

بی توجهی و یا کم توجهی به بچه ها در شکل ها و زمینه های مختلفی صورت می گیرد. در این بخش به بعضی از موارد شایع بی توجهی به بچه ها اشاره می کنیم. این موارد شامل :

نظارت نامناسب:تنها گذاشتن کودکی در خانه، که توانایی مراقبت از خود را ندارد ،عدم تامین ایمنی و یا سپردن کودک به سرپرستانی نا لایق ،مراقبت نکردن از کودک در شرایط خطرناک

بی توجهی معنوی:قرار دادن بچه ها در شرایط دعوای خانوادگی، عدم پشتیبانی احساسی از کودک، قرار دریافت کودک در معرض مواد مخدر

بی توجهی مادی: توجه نداشتن به احتیاج های پایه یک کودک مانند بهداشت، پوشاک، تغذیه، خانه و سرپناه ، رها کردن کودک

بی توجهی آموزشی:عدم ثبت نام کودک در مدرسه،بی توجهی به احتیاج های آموزشی بچه ها، اجازه دادن مکرر و بی دلیل به کودک برای غیبت در مدرسه

بی توجهی پزشکی:بی توجهی و یا تاخیر در برآورده کردن احتیاج های ضروری و یا مورد احتیاج کودک.

عدم شناخت والدین از میزان سطح درک فرزندان

بعضی از والدین ، اغلب توجهی به مراحل رشد ذهنی، سطح درک و میزان فهم فرزندان در مراحل رشد آنها نمی نمایند؛ به اعتقاد آنها، نوجوانان درست مانند ما می فهمد و آن چه را احساس و درک می کنیم، آنها هم همان طور احساس و درک می نماید.

این تصور اشتباه است .یکی از وظایف مهم اولیا و مربیان ، توجه دقیق به مراحل رشد، سطح توانایی های عقلی، میزان اطلاعات بچه ها و نوجوانان است.اغلب توجهی به سطح توانایی های عقلی و ظرفیت ذهنی بچه ها و نوجوانان نمی شود. بنابراین در درجه اول، باید بفهمیم که بچه ها و نوجوانان، به نحوی، متفاوت از عظیمسالان می اندیشند.

نشانه های بی توجهی به کودک

بطور معمول، یک معلم یا اغلب یک همسایه دلسوز ممکن است نشانه های خطر کودکی که مورد بی توجهی واقع می شود را شناسایی کند.ممکن است لاغری بیش از حد کودک، یا کودکی که به ندرت به مدرسه می رود، یا کودکی که دائما درحال بازی کردن در بیرون خانه است ، از نشانه های بی توجهی به بچه ها باشد.

بعضی از نشانه های رایج که نشان می دهد یک کودک مورد بی توجهی سرپرستان و والدین خود قرار می گیرد ، عبارتند از :

• غیبت های مکرر در مدرسه
• عدم نظافت کافی در کودک
• عدم حضور کسی در خانه به منظور مراقبت از کودک
• دزدیدن و یا درخواست غذا یا پول
• مصرف مواد مخدر یا الکل
• عدم پوشیدن لباس های تمیز و لباس های مناسب با هوا های متفاوت
• عدم بهداشت مانند سلامت دندان ها و ضعیفی چشم

عواقب بی توجهی به کودک

حتی اگر یک کودک بتواند از شرایط بی توجهی و بد بودن سرپرست های خود رها شده و از آن فاصله بگیرد ، باز هم تا مدتها ، نتایج و عوارض بی توجهی به کودک را می توان در رفتار و منش کودک مشاهده کرد.

مسائل زیر از نتایج و عواقب بی توجهی به بچه ها است :

مسائل سلامتی و رشدی: سوء تغذیه و عدم تغذیه کافی می تواند بر روی رشد و عملکرد مغز تاثیر بگذارد. عدم نظارت بر سلامتی و واکسیناسیون به موقع بچه ها می تواند باعث مسائل و بیماری های بسیاری زیادی در آنها شود.

مسائل اجتماعی و رفتاری:این بچه ها مسائل زیادی برای برقراری ارتباطات سالم خواهند داشت و ممکن است دچار اختلالات رفتاری و یا محروم ماندن از مشارکت های اجتماعی شوند.

مسائل احساسی و روحی: بی توجهی ممکن است باعث به وجود آمدن مسائل و اختلالات ذهنی و احساسی زیادی در بچه ها شود. عدم و کمبود اعتماد به نفس، مسائل اعتماد کردن با دیگران تنها بعضی از این مسائل هستند.

رفتارهای اشتباه والدین و تأثیرات منفی ای که در آینده در زندگی بچه ها خواهند داشت

می خواهید کنترل همه چیز را به عهده بگیرید

پدر و مادرها گاهی یادشان می رود که فرزندانشان عظیم شده اند و می توانند برای زندگی خودشان تصمیم بگیرند. اگر شما فرزندانتان را مدام تحت کنترل داشته باشید، آنها از نظر احساسی عظیم نمی شوند و در آینده نیز قادر به برقراری ارتباطی موثر با اطرافیان شان نخواهند بود.

در واقع آنها نمی توانند یک رابطه عاطفی سالم داشته باشند زیرا توان تصمیم گیری ندارند و به تنها چیزی که فکر می نمایند، خودشان است. همین باعث می شود که آنها مدام با دیگران اختلاف نظر و جر و بحث داشته باشند.

به بچه ها ابراز عشق نمی کنید

بچه ها، پدر و مادرها را نه تنها مهمترین افراد زندگی خود، بلکه مهم ترین افراد دنیا می دانند. با این اوصاف، اگر کودکی عشق و علاقه لازم را از پدر و مادرش دریافت نکند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ طبیعی ست که عزت نفس او زیر سؤال می رود، طوری که خود را نیز دیگر دوست نخواهد داشت. این نوع تفکر در آینده روی نگاه کودک به ظاهرش هم تأثیرگذار می باشد. از این رو، او مدام از اندام یا چهره اش ایراد می گیرد و دست به جراحی های پلاستیک برای تغییر خود، می زند.

بعضی از والدین به جای رفع معایب خود ، روی بچه هایشان زوم می نمایند. تمام کوشش آنها ب این است که کمبودهای عاطفی خود را توسط فرزندانشان جبران نمایند. از این رو به شدت آنها را تحت کنترل خود در می آورند. آیا فردی که مدام تحت کنترل باشد، مسرور خواهد بود؟ بنابراین سعی کنیم که احساسات خود را صادقانه با بچه هامان در میان بگذاریم.

در مقابل آنها مدام دعوا می کنید

بچه های که مدام نظاره گر مشاجره پدر و مادران خود بوده اند ، در عظیمسالی 2 نوع رفتار از خود نشان می دهند:یا از بحث کردن بیزارند و به شدت از آن دوری می نمایند یا این که مدام در پی آزار رساندن به دیگران هستند.

در این شرایط، دخترا سعی می نمایند به مردان نشان دهند که از آنها قوی ترند و پسرها عین رفتار پدرهایشان را تکرار می نمایند. در بعضی مواد، آنها متوجه رفتار اشتباهشان می شوند و برای دوری از آن به مواد مخدر یا الکل روی می آورند.

درخواست های غیرممکن از آنها دارید

بچه ها به والدین خود اعتماد کامل دارند ، به همین دلیل تمام کوشش خود را برای انجام خواسته های آنها می نمایند . اما اگر در این راه شکست بخورند، خود را سرزنش نموده و احساس می نمایند که لیاقت عشق آنها را ندارند.

زندگی با این نوع پدر و مادرها بسیار مشکل است. فرزندان این نوع والدین باید مدام در پی رفع کردن خواسته ها و انتظارات غیر واقعی آنها باشند. در واقع آنها مدام در حال دویدن و رسیدن به موفقیت هستند، اگر هم شکست بخورند، افسرده و دلسرد می شوند. این نوع رفتار نه تنها به خود پدر و مادر، بلکه به فرزندان آنها نیز آسیب می رساند و آنها را از لذت بردن از زندگی باز می دارد.

قدرت تصمیم گیری را از فرزندانتان سلب می کنید

دریافت تصمیمات برای فرزندان در واقع دریافت فرصت مستقل بودن از آنها است . هر کودکی باید این حق را داشته باشد که برای زندگی خود تصمیم بگیرد، البته این بدین معنی نیست که پدر و مادر هیچ دخالتی در آن نداشته باشند، بلکه آنها باید نظارت و حمایت های لازم را داشته باشند.

اگر کودکی قادر به تصمیم گیری نباشد، نمی تواند مسائل خود را حل نماید . به همین دلیل در زمان عظیمسالی نیز در تصمیم گیری ، احتیاجمند تائید دیگران می باشد . در واقع آنها نمی توانند جایگاهشان را در دنیا پیدا نمایند، چون هیچوقت نمی دانند که دقیقاً از زندگی می خواهند.

به عنوان یک پدر، توجه کافی به فرزند خود ندارید

فرقی نمی نماید که فرزند شما دختر باشد یا پسر، عدم توجه شما به عنوان پدر، تاثیر منفی در شخصیت او در عظیمسالی خواهد گذاشت. شجاعت و رشد شخصی کودک تا حد زیادی وابسته به پدر است. در این شرایط، اگر کودک توجه لازم را از پدرش دریافت نکند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

پسرها معمولاً به تقلید از پدر ، رفتار می نمایند و دخترها نیز در برقراری یک رابطه رمانتیک به مشکل بر می خورند. مشکل اینجاست که دخترها معمولا مردی را انتخاب می نمایند که شبیه پدرشان باشد، بنابراین طبیعی ست که در این شرایط با سردرگمی روبه رو شده و حس بدبینی نسبت به تمام مردان پیدا خواهند کرد.

سرکوب کردن احساسات بچه ها

گاهی پدر و مادرها بچه ها را به خاطر رفتاری ، سرزنش می نمایند. به عنوان مثال در شرایط مختلف به آنها می گویند:پسر که گریه نمی نماید، تو که بچه نیستی، گریه نکن و... این جملات برای بچه ها نه تنها آموزنده نیست بلکه سرکوب شدن احساسات او نیز خواهد شد.

هر چه کنترل فرد روی احساساتش بیشتر باشد، منزوی تر می شود. این افراد در عظیمسالی قادر به تقسیم احساسات شان با دیگران نیستند یا در زمان های عصبانیت، آنقدر خودخوری می نمایند تا ناگهان یک جایی به بدترین شکل ممکن از کوره در می فرایند.

علاقه و توجه خود را به فرزندان نشان دهید

برای اینکه توجه خود را به فرزندان نشان دهید به دنبال فرصت هایی برای دادن پاداش به او باشید .د وقتی حرف از پاداش به میان می آید اغلب والدین فکر می نمایند منظور فقط پول و هدیه است.

اما در حقیقت زمانی که برای فرزندتان صرف می کنید، پختن غذای مورد علاقه اش، بیان کلمات محبت آمیز در برخورد با او و حتی در آغوش دریافتش هم پاداش است. البته گاهی اوقات خرید وسایل مورد علاقه بچه ها ، باعث مسروری زیاد آنها می شود.

عشق همه آن چیزی است که احتیاج داریم این عبارت را خیلی شنیده ایم و به آن باور داریم. خیلی از پدر و مادرها می گویند:خُب معلومه ما بچه مون رو دوست داریم. اما فراموش می نمایند که شنیدن مکرر دوستت دارم معجزه می نماید. همه ما به احساس عشق احتیاج داریم. دوست داشته شدن، اعتماد به نفس مان را در روابط ، محیط کار و زندگی بالا می برد.

بنابراین سعی کنید دفعات بیشتری به فرزند خود ابراز عشق کنید . متأسفانه ابراز محبت و در آغوش دریافت آنها کمتر می شود ، گاه فراموش می کنیم که هنوز هم مثل دوران کودکی شان به آغوش ما احتیاج دارند.

نوجوان تان را هر روز 12 بار به آغوش بکشید و به او اطمینان بدهید که هیچ روزی بدون ابراز عشق به او نمی گذرد. برای ابراز محبت به نوجوان تان عبارت های مانند بهت افتخار می کنم؛خیلی دوستت دارم؛تو فرشته منی؛تو بهترین بچه روی زمینی؛تو هدیه خدا به منی را زیاد بکار ببرید.

نوازش انواع مختلفی دارد که شامل نوازش های کلامی مانند ابراز محبت و تشویق و تحسین نوجوانان،نوازش های لمسی مانند بوسیدن، در آغوش دریافت نوجوانان و نوازش هایی به وسیله زبان بدن مانند نگاه های محبت آمیز می شود.