تاثیر داروی ام اس بر اثربخشی واکسن کووید، 19
به گزارش مجله روگذر، تحقیقات تازه نشان می دهد که مبتلایان به بیماری مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) که تحت درمان ضد CD20 هستند در پاسخ به واکسن های مبتنی بر آران ای پیامرسان(mRNA) به رغم خاموش بودن پاسخ آنتی بادی می توانند پاسخ قوی سلول تی(T) ایجاد نمایند.
به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس دیلی، طبق تحقیقات نو دانشکده پزشکی پرلمن(Perelman) در دانشگاه پنسیلوانیا که در مجله Nature Medicine منتشر شده است، درمان ضد CD20 سلول های بی که در حملات ام اس نقش دارند را از بین می برد. از آنجا که سلول های بی(B) مسئول فراوری آنتی بادی هستند عدم وجود این سلول ها باعث از بین رفتن توانایی فرد در فراوری آنتی بادی هایی می گردد که از آلوده شدن فرد و ابتلا به ویروس جلوگیری می نماید، اما همین افراد می توانند پاسخ ایمنی خوبی در دومین سد دفاعی ایجاد نمایند که طی آن سلول های تی سلول های آلوده به ویروس را از بین می برند.
ای جان وری(E. John Wherry)، یکی از نویسندگان اصلی این مقاله و مدیر موسسه ایمنی شناسی پن(Penn) می گوید: پیغام این مطالعه روشن است و آن ارزش واکسینه کردن مبتلایان به ام اس برای جلوگیری از ابتلا به کووید-19 شدید است.
براساس این مطالعات ما از بیماران مبتلا به ام اس می خواهیم که هرچه زودتر واکسن کووید-19 بزنند.
در این مطالعه مقدار آنتی بادی و واکنش سلول های تی در 20 بیمار مبتلا به ام اس که تحت درمان ضد aCD20 قرار گرفته بودند با افرادی که به این بیماری مبتلا نبودند مقایسه شد.
هیچ یک از داوطلبان نشانه ای از ابتلا به کووید-19 نداشتند. محققان پلاسما و نمونه ای از سلول های خون محیطی این افراد را در این مطالعه پنج بار مورد آنالیز قرار دادند. بار اول پیش از تزریق دوز اول، سپس 10 تا 12 روز پس از دوز اول، برای بار سوم پیش از تزریق دوز دوم سپس 10 تا 12 روز پس از دوز دوم و در نهایت 25 تا 30 روز پس از تزریق دوز دوم.
در دسته ای که به ام اس مبتلا نبودند آنتی بادی های ضد پروتئین سنبله ویروس و ضد گیرنده پس از دوز اول فراوری شد و مقدار آن با تزریق دوم افزایش یافت. با این حال بیماران مبتلا به ام اس پاسخ آنتی بادی بسیار متفاوت بود. با گذشت 30 روز از تزریق دوز دوم 85 درصد شرکت نمایندگان آنتی بادی ضد پروتئین سنبله فراوری نموده بودند و 50 درصد هم آنتی بادی ضد گیرنده داشتند. دسته ای که آنتی بادی چشمگیری نداشتند مقدار پاسخ ایمنی به طور کلی کمتر بود و در مقایسه با گروه شاهد با تاخیر بیشتری ایجاد شد.
زمان آخرین تزریق داروی ضد CD20 که به طور معمول هر شش ماه تزریق می گردد نقش مهمی در ایجاد پاسخ ایمنی در این بیماران داشت. بیمارانی که پیش از تزریق واکسن مقدار بیشتری سلول بی داشند پاسخ ایمنی قوی تری ایجاد کردند.
آمیت بار-اور (Amit Bar-Or) از نویسندگان این مقاله و مدیر مرکز التهابات عصبی و رئیس بخش ام اس و اختلالات مرتبط با آن می گوید: این داده ها نه تنها نشان می دهد که مبتلایان به ام اس هم می توانند پاسخ ایمنی ایجاد نمایند و از ابتلا به کووید-19 شدید هم در امان باشند بلکه اطلاعاتی در خصوص توصیه های مناسب برای این بیماران به ما می دهد. برای مثال می توانیم به آن ها توصیه کنیم که پس از دریافت داروی ضد CD20 چند ماه صبر نمایند و سپس برای تزریق واکسن اقدام نمایند.
محققان دریافتند که بیمارانی که تحت درمان ضد CD20 قرار گرفته بودند سلول های تی مشابه افراد سالم داشتند. این مشاهدات نشان می دهد که حتی در غیاب سلول های بی واکسن های کووید-19 در بیماران مبتلا به ام اس پاسخ ایمنی ایجاد می نمایند.
محققان خاطرنشان کردند که از آن جا که این بیماران به علت محدود بودن آنتی بادی قادر به خنثی کردن سریع ویروس نیستند سلول ها می توانند برای مدت طولانی تری حامل ویروس باشند.
منبع: خبرگزاری ایسنا