میزو، چاشنی جادویی غذای ژاپنی از کجا می آید؟ - مجله روگذر

سفرهٔ ژاپنی را نمی توان بدون سوپ میزو تصور کرد. ژاپنی ها آن را تقریبا با هر غذایی می خورند و معتقدند که به هضم غذا هم کمک می کند. خمیر میزو، که از سویا و برنج تهیه می شود چاشنی بسکمک از غذاها و سوپ های ژاپنی است. ناحیه کوهستانی ناگانو مرکز عمدهٔ تولید میزو است.

خمیر میزو، از یک تا سه سال در بشکه هایی از چوب سرو می ماند تا عمل بیاید. دستور تهیه سنتی این است؛ برنج، نمک، سویا و بعد انتظار. و بعد محصول نهایی که بوی تند و خوبی دارد دستچین می شود.

به تلگرام خبرنگاران فارسی بپیوندید

کارگاه ایشی در قرن نوزدهم در این منطقه راه اندازی شده و امروز به کوزوکی ایشی رسیده است. کوزوکه ایشی می گوید: امروز بیشتر تولیدکنندگان میزو خواهان کمیت و سرعت بالا هستند. وظیفهٔ ما حفظ فوت و فن سنتی این کار است؛ یعنی حفظ مزه، رنگ، و بوی میزو در دراز مدت، برای انتقال به نسل های بعدی.

بیش از نیمی از میزوی مصرفی ژاپن در منطقه ناگانو تولید می شود. اما در این کشور صدها نوع میزو وجود دارد. نوریکو سانو، کارشناس میزو می گوید: ژاپنی ها بیش از 700 سال است که هر روز سوپ میزو می خورند. مردم ما سوپ میزو را غذای روح می دانند.

او همچنین دربارهٔ تفاوت رنگ و طعم انواع میزو می گوید که این تفاوت حاصل جغرافیای خاص ژاپن است و می افزاید: در کل، میزوی شمال کشور تیره تر است و میزوی جنوب روشنتر. وقتی هوا سرد است رنگ خمیر میزو به قهوی مایل می شود و شوری آن هم بیشتر می شود حال آنکه در جنوب، رنگ میزو روشنتر و طعمش ملایم تر است.

سوپ میزو با یک کاسه برنج غذای سنتی ژاپن است. غذایی بسیار ساده که گاه با سبزیجات شور همراهی می شود.